کاشت مو از ناحیه تناسلی یکی از چندروش کاشت مو به روش BHT می‌باشد.
مزایا و معایب استفاده از موی ناحیه تناسلی
مزایا
- افزایش بانک موی دهنده: مزیت اصلی، تأمین فولیکول برای بانک موی ضعیف و پوشش طاسی‌های گسترده با برداشت از نواحی دیگر بدن مانند ناحیه تناسلی است.
- کیفیت مناسب مو: موی ناحیه تناسلی قطر و کیفیت بصری قابل قبولی دارد و نرخ زنده‌ماندن گرافت‌ها حدود ۷۵–۸۰٪ است.
- رفع معایب بانک موی قبلی: استفاده از موی بدن و ناحیه تناسلی به عنوان مکمل در مواردی که بانک موی سر آسیب دیده یا محدود شده است، مناسب است.
معایب
- هماهنگی کمتر با موی سر: موی تناسلی کوتاه‌تر، حلقوی‌تر و دارای سیکل رشد متفاوت است که ممکن است باعث تأخیر در رشد یا کاهش ضخامت ظاهری شود.
- پیچیدگی فنی: برداشت فولیکول‌ها از ناحیه تناسلی با تکنیک FUE بسیار دقیق و زمان‌بر بوده و نیازمند پانچ بزرگ‌تر برای جلوگیری از آسیب است.
- بقای فولیکول اندکی کمتر: میزان موفقیت کاشت از موی تناسلی حدود ۷۵–۸۰٪ است که پایین‌تر از موی سر (~۹۵٪) بوده و پوشش کلی را اندکی کاهش می‌دهد.
- محدودیت تعداد: تراکم مو در ناحیه تناسلی کم است و در صورت نیاز به گرافت بیشتر، باید از سایر نقاط بدن مانند ریش یا سینه کمک گرفت.
- ملاحظات بهداشتی و درد: برداشت از این ناحیه می‌تواند با درد خفیف یا تورم همراه باشد؛ لذا از بی‌حسی قوی و مراقبت‌های بهداشتی مناسب جهت کنترل التهاب و بهبودی سریع‌تر استفاده می‌شود.
- نیاز به بی‌حسی و آرام‌بخشی: به علت حساسیت منطقه، از بی‌حسی عمیق و گاهی آرام‌بخش خفیف استفاده می‌شود؛ تزریق بی‌حسی ممکن است کمی دردناک باشد اما روند اصلی تقریباً بدون درد است.
- نتایج محدود: موهای کاشته‌شده از ناحیه تناسلی ضخامت کمتری نسبت به موی سر دارند و حجم نهایی محدود است.
- تفاوت در چرخه رشد و ویژگی‌های موهای تناسلی: موهای ناحیه تناسلی دارای چرخه رشد متفاوتی نسبت به موهای سر هستند. این موها معمولاً دارای فاز رشد کوتاه‌تری هستند و پس از رسیدن به طول مشخصی، رشد آنها متوقف می‌شود. همچنین، موهای تناسلی معمولاً ضخیم‌تر و مجعدتر از موهای سر هستند، که می‌تواند در نتیجه نهایی کاشت تأثیرگذار باشد.
روند انجام کاشت (تکنیک)
روش کاشت موی ناحیه تناسلی در عمل پیوند واحدهای فولیکولی (FUE) اجرا می‌شود؛ به این معنا که هیچ برش خطی (FUT) برداشته نمی‌شود. مراحل کلی کار مشابه سایر کاشت‌های FUE است:
- آماده‌سازی ناحیه دهنده: ناحیه تناسلی تراشیده و تمیز می‌شود تا فولیکول‌ها شناسایی شوند. پوست با تزریق بی‌حسی موضعی (و در صورت نیاز داروی آرام‌بخش) بی‌حس می‌شود.
- برداشت گرافت‌ها: با استفاده از میکروپانچ دستی یا دستگاه FUE (معمولاً قطر 0.75–0.9 میلی‌متر)، فولیکول‌ها به‌طور تک به تک استخراج می‌شوند. هر گرافت شامل ۱–۵ تار مو است و پس از برداشت در محلول نگهدارنده قرار می‌گیرد تا زنده بماند. در این مرحله زخم‌های بسیار ریز ایجاد می‌شود که به‌سرعت بهبود می‌یابد و اسکار خطی ایجاد نمی‌کند.
- آماده‌سازی محل کاشت: پوست سر در نواحی طاسی با بی‌حسی موضعی آماده و خطوط کاشت طراحی می‌شود. سپس با ایجاد شکاف‌های میکروسکوپی در جهت مناسب، بستر مورد نیاز برای کاشت موها آماده می‌شود.
- کاشت گرافت‌ها: فولیکول‌های آماده‌شده در شکاف‌ها کاشته می‌شوند. نوع قرارگیری و جهت هر گرافت به‌گونه‌ای است که جهت رشد و ضخامت مو با موهای مجاور هماهنگ باشد. این فرآیند تا پوشش نواحی طاس ادامه می‌یابد.
- دوران نقاهت: پس از پایان کاشت، نواحی اهداکننده و گیرنده پانسمان می‌شوند. داروهای ضد التهاب یا آنتی‌بیوتیک طبق دستور برای کنترل عفونت تجویز می‌شود و به بیمار توصیه می‌شود از فعالیت شدید و مالش ناحیه‌ها خودداری کند. به طور کلی روند بهبود مشابه سایر پیوندهای FUE است.
تفاوت با سایر نواحی اهداکننده
ویژگی‌های موی بدن در نواحی مختلف تفاوت‌هایی دارند که در انتخاب مناسب بودن آنها برای کاشت سر مؤثر است:
- ریش: ضخیم‌ترین و پرپشت‌ترین موی بدن است. فولیکول‌های ریشی معمولاً بزرگ و با قطر زیاد هستند و از این نظر با موهای ضخیم سر سازگاری نسبی دارند. به همین دلیل در بسیاری از بیماران آلوپسی، برداشت موی ریش و کاشت آن در خط رویش یا وسط سر نتایج خوبی دارد.
- سینه و شکم: موهای تنه بدن نازک‌تر و ظریف‌ترند و حالت حلقه‌ای دارند. سرعت رشد آنها از ریش کمتر و از موهای سر پایین‌تر است. به دلیل فراوانی نسبی، در صورت عدم موجودی ریش، گاه از موی سینه/شکم استفاده می‌شود ولی معمولاً پوشش کمتری نسبت به ریش ایجاد می‌کنند.
- بازو و پا: موهای اندام‌ها بسیار نازک، کوتاه و تک‌تار هستند. این موها مناسب ایجاد پوشش ظریف در لبه‌های پیشانی یا کناره‌ها (ناحیه شقیقه) هستند، اما به دلیل کوتاهی رشد، برای پوشش کلی مناسب نیستند.
- ناحیه تناسلی: موهای ناحیه تناسلی ضخامت متوسط تا زیاد و حالت موجدار دارند، ولی طول رشد آنها کوتاه است. مطالعات نشان داده‌اند پس از پیوند، ضخامت این موها تغییر نمی‌کند اما طول رشد افزایش می‌یابد. با این حال، به‌دلیل شکل حلقوی و کوتاهی، ممکن است در نگاه اول کم‌پشت به نظر برسند. تجربه‌ها نشان داده موهای کاشته‌شده از ناحیه تناسلی پس از چند ماه رشد قابل توجهی می‌کنند، هرچند بافت متفاوت خود را تا حدودی حفظ می‌کنند.
مراقبت‌های پس از عمل
پانسمان و تمیز نگه‌داشتن محل برداشت ضروری است و معمولاً مصرف چندروزه آنتی‌بیوتیک توصیه می‌شود. حداقل یک هفته باید از رابطه جنسی و فعالیت‌های شدید اجتناب شود.
کاربرد موهای ناحیه شرمگاهی برای کاشت
استفاده از موهای تناسلی برای پوشش اسکارهای جراحی
در برخی موارد، از موهای ناحیه تناسلی برای پوشش اسکارهای ناشی از جراحی‌های ناحیه تناسلی استفاده می شود. این روش به‌ویژه در جراحی‌های تغییر جنسیت یا ترمیم‌های ناحیه تناسلی کاربرد دارد و می‌تواند به بهبود ظاهر ناحیه کمک کند.
کاشت ریش با استفاده از موهای ناحیه تناسلی
در موارد خاص، از موهای ناحیه تناسلی برای کاشت در نواحی دیگر بدن مانند ریش استفاده شده است. این روش به دلیل تفاوت در بافت و ویژگی‌های موهای تناسلی نسبت به موهای ریش، معمولاً به‌عنوان آخرین گزینه در نظر گرفته می‌شود و تنها در شرایطی که منابع دیگر مناسب نباشند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هزینه کاشت مو از ناحیه تناسلی
کاشت مو از ناحیه تناسلی به دلیل پیچیدگی‌های فنی و نیاز به دقت بالا در استخراج و کاشت فولیکول‌ها، هزینه بالاتری نسبت به روش‌های معمول کاشت مو دارد که برای هر گرافت عددی بین 4000 تا 24500 تومان متغییر است.
