کاشت مو در زنان می تواند به بهبود اعتماد به نفس کمک کند. با توجه به پیشرفت علم راه های مختلفی برای کاشت مو در یائسگی و زنان یائسه وجود دارد که میتواند برای هر دسته از خانم ها مناسب باشد. باتوجه به توضیحاتی که در ادامه می دهیم میتوانید انتخاب کنید که کدام روش برای شما مناسب تر است.
روش‌های کاشت مو در زنان یائسه
۱. پیوند واحد فولیکولی (FUT)
- نحوه انجام: در کاشت مو به روش نواری یا FUT، جراح نوار باریکی از پوست پشت سر را برداشته و با میکروسکوپ فولیکول‌ها را جدا می‌کند. محل برش بخیه می‌شود و خط بخیه (جای زخم خطی) معمولاً توسط موهای اطراف پوشیده می‌شود.
- مزایا: جلسه درمانی یکجا تعداد زیادی گرفت مو (فولیکول) فراهم می‌کند (مناسب برای ریزش گسترده). در این روش معمولاً نیازی به تراشیدن کل موی پشت سر نیست، که برای اکثر زنان مطلوب است. همچنین وقتی مو پشت سر کمتری باشد، برداشت نواری باعث می‌شود ظاهر منطقه اهداکننده کمتر نازک به نظر برسد.
- معایب: باقی‌ماندن یک جای زخم خطی که در صورت کوتاهی مو قابل مشاهده است. دوره بهبود کمی طولانی‌تر از FUE است و تعداد دقیق برداشت فولیکول ممکن است کمتر از FUE باشد. به‌علاوه اگر ریزش مو خیلی گسترده باشد، برداشت نواری ممکن است ناحیه اهداکننده را بیشتر نازک کند.
- مناسب برای: ریزش وسیع یا پراکنده که نیاز به پوشش گسترده دارد (اگر پشت سر موهای کافی و مقاوم باشد). معمولاً در الگوهای ریزش پراکنده تمام‌سر به علت تضعیف کلی موهای پشت سر باید با احتیاط انجام شود. در ریزش‌های موضعی کوچک یا کاملاً جلوی سر (با موهای نازک) نیز به‌خاطر زخم خطی کمتر به‌کار می‌رود.
- هزینه تقریبی: با توجه به میزان ریزش و کاشت گرافت ها، عددی بین 17 تا 25 میلیون تومان.
۲. استخراج واحد فولیکولی (FUE)
- نحوه انجام: در کاشت به روش FUE فولیکول‌های مو به‌طور تکی با ابزاری شبیه پانچ (قطر حدود ۰٫۷–۱٫۲ میلی‌متر) از منطقه اهداکننده استخراج می‌شوند. سپس با ایجاد برش‌های ریز در نواحی کم‌پشت این فولیکول‌ها کاشته می‌شوند. جای زخم حاصل فقط نقاط ریز دایره‌ای است که به چشم نمی‌آیند.
- مزایا: هیچ زخم خطی ایجاد نمی‌کند. برخلاف FUT، می‌توان فقط ناحیه کوچکی از پشت را تراشید (یا نیازی به تراشیدن کامل نیست) و موها پس از چند روز دیده می‌شوند. احتمال برداشت تعداد دقیقی از فولیکول‌ها بالاست. دوره نقاهت سریع‌تر است و در زنان به‌دلیل تهاجم کمتر محبوبیت بالاتری دارد.
- معایب: کل فرآیند طولانی‌تر است (خصوصاً برای تعداد گرفت زیاد). در ریزش پراکنده ممکن است در یک جلسه تعداد گرفت کمتری بتوان برداشت کرد. برداشت مکرر فولیکول‌ها ممکن است به نازکی بیشتر ناحیه اهداکننده منجر شود که استایل مو را محدود می‌کند. معمولاً باید پشت سر تراشیده شود که تا بهبود محل زخم‌ها (۲–۷ روز) پوشاندن موها برای بیماران سخت می‌کند.
- مناسب برای: ریزش موهای ناحیه‌ای (مثلاً در کناره یا جلوی سر) و افرادی که موهای بلند دارند (تا جای زخم ناپیدا باشد) است. برای ریزش گسترده اگر پس‌سر مقاوم باشد میتواند مفید باشد اما در الگوی پراکنده کامل (که در آن پشت سر هم مو نازک شده) مثل FUT ریسک کمتری دارد. FUE برای ریزش جلوی سر (مثلاً نازکی خط فرق) نیز معمولاً مناسب است.
- هزینه تقریبی: با توجه به میزان ریزش و تعداد کاشت گرافت ها، عددی بین 12 تا 17 میلیون تومان.
۳. کاشت مستقیم مو (DHI)
- نحوه انجام: در کاشت مو به روش DHI (Direct Hair Implantation) که گونه‌ای FUE محسوب می‌شود، فولیکول‌ها تک‌تک جدا می‌شوند و با قلم مخصوص «کاشت مستقیم» (Implanter Pen) هم‌زمان محل کاشت و انتقال گرافت انجام می‌گیرد. به‌عبارت دیگر، به جای ایجاد شکاف‌های آماده قبلی، قلم کاشت محل جدید را ایجاد کرده و فولیکول را در همان لحظه وارد پوست می‌کند. در این فرآیند فولیکول کمتر دست‌کاری می‌شود و قسمت پیاز مو توسط قلم محافظت می‌شود.
- مزایا: به دلیل ایجاد هم‌زمان محل کاشت و وارد کردن فولیکول، زمان خارج بودن گرافت از بدن کمتر است و احتمال آسیب فولیکول کاهش می‌یابد. بریدگی پوستی کمتری نیاز است و می‌توان تراشیدن مو را محدودتر کرد. چون برش کمتری نیاز دارد، در بازگرداندن سریع‌تر به فعالیت‌های عادی کمک می‌کند.
- معایب: این روش تخصصی و پرهزینه‌تر است. کلینیک‌ها معمولاً هزینه بالاتری برای DHI می‌گیرند، زیرا فناوری و مهارت زیادی نیاز دارد. از سوی دیگر، مدت عمل ممکن است حتی از FUE نیز بیشتر شود (چون باید با دقت هر دو مرحله کاشت هم‌زمان انجام شود).
- مناسب برای: برای ترمیم نواحی محدود یا ظریف (مثل خط فرق جلوی سر یا ناحیه تاج) مفید است. در افرادی که می‌خواهند تراشیدن کمتری داشته باشند مفید است. اما در الگوهای ریزش بسیار وسیع، به‌همان نسبت FUE عمل می‌کند (نیاز به ناحیه اهداکننده سالم دارد). معمولاً هزینه‌ای بالاتر از FUT/FUE دارد.
- هزینه تقریبی: بالاتر از FUE است. و با توجه به میزان ریزش عددی بین 18 تا 30 میلیون تومان است.
سایر روش‌های جایگزین و کمک‌کننده
- داروهای موضعی و خوراکی: مصرف ماینوکسیدیل (کف یا محلول) اولین و شناخته‌شده‌ترین درمان بدون نسخه است. مطالعات نشان می‌دهد ماینوکسیدیل FDA-approved برای ریزش الگوهای زنانه است و در تحریک رشد مو مفید است. فایناسترید (خوراکی) و اسپیرونولاکتون نیز داروهای ضدآندروژنی هستند که در کاهش نازکی مو نقش دارند؛ یک مطالعه گزارش داده فیناستراید خوراکی باعث بهبود تراکم مو در زنان یائسه بهتر از ماینوکسیدیل موضعی است. کتوکونازول (شامپوی دارویی) ممکن است با مهار تستوسترون موضعی، ریزش را کاهش دهد. همچنین اگر رژیم غذایی ضعیف است، کمبود آهن یا ویتامین‌های ضروری (مثل زینک، ویتامین‌های گروه B) باید برطرف شود؛ شواهد نشان می‌دهد مکمل‌های مغذی می‌توانند در برخی موارد به رشد مو کمک کنند.
- درمان‌های هورمونی: هورمون‌درمانی جایگزین (HRT) ممکن است برخی اثرات ریزش مو در یائسگی را تعدیل کند، ولی مطالعات اندکی روی آن انجام شده است. یک مطالعه کوچک نشان داد HRT میتواند نازکی خط جلوی سر را کاهش داده و استقامت ساقه مو را افزایش دهد. مشورت با پزشک زنان برای بررسی منافع و مخاطرات HRT میتواند مفید باشد.
- درمان‌های تزریقی و دستگاهی: تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) روشی است که پلاکت‌های خون خود فرد به پوست سر تزریق می‌شود تا فاکتورهای رشد مو را تحریک کند. تجهیزات لیزر کم‌توان خانگی (شانه یا کلاه‌های لیزری) نیز ممکن است با تحریک فولیکول‌ها به رشد کمک کنند. درمان‌های سلول‌درمانی نیز در مرحله تحقیق هستند.
- روش‌های زیبایی و غیرجراحی: استفاده از میکروپیگمنتیشن پوست سر (تتو کردن نقاط ریز رنگی روی کف سر) میتواند ظاهر موهای ضخیم‌تر را تقلید کند. این روش غیرتهاجمی با ایجاد نقاط ریز رنگی در پوست سر، نواحی کم‌پشت را پنهان می‌کند (مثلاً برای زنانی که لکه‌های ریزش پراکنده دارند یا جای زخم دارند مناسب است). سایر راهکارهای آرایشی شامل کلاه‌گیس یا اکستنشن و الیاف ضخیم‌کننده موی مصنوعی است که به‌سرعت حجم ظاهری مو را افزایش می‌دهد.
- میکروپیگمنتیشن پوست سر: این روش آرایشی با نوک سوزن‌های ظریف، رنگدانه‌های ریز را روی پوست سر تزریق می‌کند تا ظاهر فولیکول‌های مو ایجاد شود. این کار بدون جراحی بوده و میتواند نازکی نواحی کم‌پشت سر را بپوشاند (به‌ویژه در ریزش‌های منتشر یا نواحی لکه‌ای).
عوامل پزشکی و هورمونی مهم برای کاشت مو در یائسگی
- بررسی علل زمینه‌ای: قبل از هر درمانی، حتما مشکلات پزشکی زمینه‌ای را بررسی کنید. آلوپسی آره‌آتا (ریزش موی خودایمنی سکه‌ای) معمولاً با کاشت مو درمان نمی‌شود؛ در این اختلال سیستم ایمنی فولیکول‌های جدید را هم هدف قرار می‌دهد. اختلالات تیروئید (کم‌کاری یا پرکاری) میتواند باعث ریزش کلی مو شود و باید قبل از هر اقدام درمان شود. کمبودهای تغذیه‌ای (کم‌خونی فقر آهن، کمبود ویتامین D و بیوتین) نیز باید اصلاح گردند.
- داروها و سبک زندگی: برخی داروها (مثلاً ضدافسردگی، ضد فشارخون یا داروهای رقیق‌کننده خون) می‌توانند عامل ریزش مو باشند؛ در این مورد با پزشک مشورت کنید. همچنین استرس مزمن و رژیم‌های غذایی سختگیرانه میتواند باعث تشدید ریزش مو شود.
- ثبات ریزش: بهترین کاندیداها برای کاشت مو زنانی هستند که الگوی ریزش آنها ثابت و غیرپیش‌رونده است و پشت سر موهای سالم و مقاوم کافی دارند. در صورت ریزش بسیار گسترده و فراگیر (که حتی پشت سر را درگیر کرده) معمولاً پیوند مو توصیه نمی‌شود.
